Hayatımızın belli evrelerini gözden geçirdiğimizde kayda değer bir şey olmadığını düşünürüz. Her zamanki sıradan, monoton işlerle uğraşmışızdır, belki de öyle boştur ki anlatılmaya değer hiçbir şey yoktur.
Ben bir zamana kadar hayatımın tüm evreleri için bunu düşündüm. Konuşmamamın ya da diğer insanların saatlerce komik ya da çok önemli olduğunu sandıkları şeyleri anlatmaları gibi bir işe girişmememin sebebi öncelikle konuşmayı o kadar da çok sevmememdi tabi, ama bir şeyler anlatmaya yeltenince de anlatacak şey bulamıyordum. “Ne anlatayım?” Gerçekten mutluluğu da mutsuzluğu da benim gibi en dibinden yaşayan biri için bir şeyleri yaşamış olmamak imkansızdı. İnsanlar en boktan hikayelerini yeni tanıştıkları insanlara bile dinletirken neden ben derin olduğuna inandığım yaşanmışlıklarımı paylaşamıyordum?
İlk yazımda da yazmış olduğum gibi bu bende bir ihtiyaç olmaya başladı, çünkü yaşananlar biriktikçe anlatma hissi daha da kuvvetleniyordu. Ama anlatma hissi ne kadar yoğun olursa olsun, hiçbir zaman anlatma eksikliğimi gideremeyecekmişim gibi geliyordu.
Aslında hala daha öyle ama yazmakta buldum çareyi ve beni rahatlatan bir şey oldu bu zamanla. Sadece yaşadıklarımı anlatmak bile benim için büyük ilerleme kaydetmek demek. İnanın sadece yaşamınızdan paylaştığınız önemsiz kesitler bile rahatlatmaya yetiyor insanı.
Bunlar değildi aslında yazacak olduğum şeyler… En başta belirttiğim o gözden geçirmeyi yaptım hikayeme devam etmek için ama gerçekten kayda değer bir şeyler yoktu. O zamanlar elbette belli bir hareket içinde yaşıyordum yaşamasına ama o 6 aylık mutsuzluk, özlem ve yalnızlık hissi tüm gel-gitlere, iniş- çıkışlara rağmen devam ediyordu. O evreyi bugünlere baktığımda oldukça sıradan görüyorum. Bugün için anlatılacak çok daha fazla şey var çünkü.
Evlenme teklifi edip “evet” yanıtını almamla, beni Çek Cumhuriyeti’ne götürecek projeyi iptal etmemle, yeni, saçma sapan bir işe başlamamla ve yine yalnızlıkla yaptığım saçmalıklarla dolu geçen 3 ayı geride bırakacağım bu yüzden.
Geride bırakıp, O’nun geldiği Eylül ayına hemen geçeceğim, gerçekte beklediğimden çok daha kolay yapacağım bunu, çünkü geçmişte anılarınızla yolculuk yaparken zaman atlayabilmek çok kolay… Tahminimizden daha fazla.
bende tamamen öyle düşünüyorum
YanıtlaSil